Te land, ter zee (misschien later nog in de lucht)

Wij hadden besloten nog twee dagen te blijven in Abel Tasman. De naam van dit National Park komt van de Nederlander Abel Tasman die deze schitterende plek ontdekte. Overigens, is de beste man hier maar vijf dagen verbleven en nooit aan land gekomen, omdat hij werd weggejaagd door de Maori. Een hoop credits dus voor een beetje langs zeilen.

Wij lieten ons afgelopen maandag door de watertaxi wel gewoon op land afzetten, namelijk op Medlands Beach. Hierdoor konden wij een etappe van de Abel Tasman grand walk lopen op een iets minder druk belopen stuk van deze route. We kregen vijf uur de tijd om van punt A naar B te komen (12 km). Dat doen wij met twee vingers in onze neus en daarom besloten wij eerst de “verkeerde kant” op te lopen. Aangekomen bij Bark Bay (de namen van de vele strandjes hebben allemaal een betekenis, maar als ik daar aan ga beginnen wordt deze aflevering een novelle) keerden wij in de juiste richting en gingen onderweg naar Anchorage Bay, onze ophaalplaats.

Onderweg zijn wij gestopt bij prachtige baaien en hebben wij een korte omweg gemaakt naar de Cleopatra Pools. Dit is een grote natuurlijk pool, diep verscholen in de bossen. Het water was zo koud dat wij zwemmen maar achterwege hebben gelaten, en toen wij zagen dat er een zwarte aal van wel een meter lang rondzwom (dit keer duidelijk geen fabel) zullen jullie begrijpen dat Simone haar voeten veilig op de kant heeft gehouden.

Wij vervolgen onze pas en vanuit het niets doemde er een schitterende lagoon op. Helaas stond hier het bordje: “Private Beach”. Goede investering zeg ik. De meeste stranden zijn onbewoond, maar op Torrent Bay staan wel riante optrekjes. Kosten circa 1,9 miljoen, maar dan heb je ook wat! De eigenaars van deze optrekjes hebben allemaal een boot, uiteraard. Mocht je een boodschapje vergeten zijn, dan mag je de motor echter ook gelijk starten want de dichtstbijzijnde supermarkt ligt op drie kwartier varen.

Einde dag zijn wij teruggekeerd naar dezelfde camping waar wij onze koelkast weer mochten aanvullen met verse groenten en fruit uit de moestuin. Ik heb mij zelfs door Simone laten overtuigen om mijzelf in de langs de camping lopende rivier te storten. Dat is namelijk zo leuk voor de foto. Dat was koud!!!!! Ik krijg het weer koud als ik eraan terugdenk.

De daaropvolgende dag hebben wij het Nationaal park uitgebreid vanaf het water kunnen bekijken. Wederom met de watertaxi werden wij gedropt op één van de strandjes en wel degene waar wij de voorgaande dag waren opgehaald. Met de zeekajak en onze persoonlijke begeleider Mitch (wij waren de enigen die deze tour voor die dag hadden geboekt), gingen wij op pad.

Peddelend de baai uit en langs de kust het open water op richting Adele island (vernoemd naar de vrouw van de kerel die dit stuk kust zo’n 180 jaar geleden in kaart heeft gebracht). Dat was toch weer even heel wat anders dan op een (snel)stromende rivier. Zodra we de baai uitkwamen werd de golfslag behoorlijk en kregen we even een snelcursus kayakbeheersing. Aangekomen bij Adele island kregen wij al snel de zeehonden en hun pups in het vizier. En omdat het eiland ons uit de wind hield lieten wij ons langs de kust afglijden waarbij wij de zeehonden zelfs hebben kunnen filmen.

Een mooi moment voor de lunchpauze op het strandje van dit beschermde eiland, waar bedreigde vogels worden uitgezet om weg van natuurlijke vijanden (met name ratten en possums) op te groeien en daarmee hopelijk de soort van de ondergang te redden. En dat het vol met vogels zat was te horen. Niets dan vogelgezang en gefluit en het ruisen van de branding. Je had er bij moeten zijn Gerard!

Voor het vervolg van onze tocht staken we eerst terug over naar de kust voor een kleine sanitaire stop alvorens wederom terug over te steken naar Fisherman Island. Op dit eiland huist een groot aantal van de kleinste pinguïns ter wereld, namelijk de blauwe pinguïn. Met zijn lengte van circa 40 centimeter lijkt het als hij zwemt net op een vogel. Helaas voor ons zijn het dieren die ’s-nachts hun voedsel vergaren, maar we hebben er toch nog twee gespot die kennelijk last hadden van slapeloosheid. Ontzettend leuke beestjes!

De wind was inmiddels (zoals voorspeld) stevig aangetrokken en als we schuin overstaken richting ons vertrekpunt in de ochtend hadden we deze een soort van in de rug. Dat betekende echter wel dat de kant een eind weg was en de golven, tja die begonnen toch wel formaatje Large aan te nemen (zeker als je je in de kayak letterlijk op zeeniveau bevindt). Gaan maar dan. Volgens Mitch kon je als je op de juiste golf wachtte en je op tijd begon met extra hard paddelen, op de golfen surfen met de kayak. O ja, zijn toevoeging was dat het hierbij heel belangrijk was de kano recht te houden omdat, nou ja we dan eigenlijk gewoon het trucje van Duitse kanoërs op Whanganui River zouden nadoen, maar dan op volle zee.

Wat waarschijnlijk niet meer was dan een half uur leek een stuk langer te duren. Continu anticiperend op de golfen van wel anderhalve meter en hard paddelend bewogen wij richting het door Mitch aangeduide stuk langs de kust voor een welverdiende theepauze. Mijn nek deed (wellicht een stukje spanning J) redelijk zeer, maar nog maar een halfuurtje kayakken langs de kustlijn richting Kaiteriteri waar wij onze camper hadden geparkeerd in de ochtend.

Op dit strandje, bij Split Apple Rock (foto volgt), kwamen wij een andere groep tegen van dezelfde organisatie. Omdat de wind zich zo liet gelden zouden wij gezamenlijk een vlot kunnen vormen van kayaks en vervolgens kunnen zeilen richting de plaats van bestemming. Dit betekende echter dat we ons eerst een stuk van de kust af moesten bewegen zodat we in de juiste hoek, met de wind in de zeilen, ontspannen richting land konden gaan. Het duurde even eer ons vlot juist gepositioneerd was maar het is ons uiteindelijk gelukt! In een straf tempo legden we de laatste etappe af en bereikten wij het goudgele strand. Een inspannende maar ontzettend leuke dag die wij afsluiten met een klein beetje spierpijn en hele mooie herinneringen.

En nu is het helaas tijd om Abel Tasman NP te gaan verlaten. Wij vervolgens onze weg op het Zuidereiland via de westkust met als tussentijds doel Wanaka, Queenstown en Milford Sound!